1,3-Dichlorobenzen jest bezbarwną cieczą o ostrym zapachu. Nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w alkoholu i eterze. Działa toksycznie na organizm człowieka, działa drażniąco na oczy i skórę. Jest łatwopalny i może ulegać reakcjom chlorowania, nitrowania, sulfonowania i hydrolizy. Reaguje gwałtownie z aluminium i jest stosowany w syntezie organicznej.

1. Właściwości: bezbarwna ciecz o ostrym zapachu.
2. Temperatura topnienia (℃): -24,8
3. Temperatura wrzenia (℃): 173
4. Gęstość względna (woda = 1): 1,29
5. Względna gęstość pary (powietrze=1): 5,08
6. Prężność pary nasyconej (kPa): 0,13 (12,1 ℃)
7. Ciepło spalania (kJ/mol): -2952,9
8. Temperatura krytyczna (℃): 415,3
9. Ciśnienie krytyczne (MPa): 4,86
10. Współczynnik podziału oktanol/woda: 3,53
11. Temperatura zapłonu (℃): 72
12. Temperatura zapłonu (℃): 647
13. Górna granica wybuchowości (%): 7,8
14. Dolna granica wybuchowości (%): 1,8
15. Rozpuszczalność: nierozpuszczalny w wodzie, rozpuszczalny w etanolu i eterze oraz łatwo rozpuszczalny w acetonie.
16. Lepkość (mPa·s, 23,3°C): 1,0450
17. Punkt zapłonu (°C): 648
18. Ciepło parowania (KJ/mol, bp): 38,64
19. Ciepło tworzenia (KJ/mol, 25°C, ciecz): 20,47
20. Ciepło spalania (KJ/mol, 25°C, ciecz): 2957,72
21. Ciepło właściwe (KJ/(kg·K), 0°C, ciecz): 1,13
22. Rozpuszczalność (%, woda, 20°C): 0,0111
23. Gęstość względna (25 ℃, 4 ℃): 1,2828
24. Współczynnik załamania światła w normalnej temperaturze (n25): 1,5434
25. Parametr rozpuszczalności (J·cm-3) 0,5: 19,574
26. Pole Van der Waalsa (cm2·mol-1): 8,220×109
27. Objętość Van der Waalsa (cm3·mol-1): 87,300
28. Wzorzec fazy ciekłej podaje ciepło (entalpię) (kJ·mol-1): -20,7
29. Standardowy top w fazie ciekłej (J·mol-1·K-1): 170,9
30. Wzorzec fazy gazowej podaje ciepło (entalpię) (kJ·mol-1): 25,7
31. Standardowa entropia fazy gazowej (J·mol-1·K-1): 343,64
32. Standardowa energia swobodna tworzenia się w fazie gazowej (kJ·mol-1): 78,0
33. Wzorzec gazowy topliwy (J·mol-1·K-1): 113,90

Metoda przechowywania
Środki ostrożności podczas przechowywania [Przechowywać w chłodnym, wentylowanym magazynie. Trzymać z dala od ognia i źródeł ciepła. Przechowywać pojemnik szczelnie zamknięty. Należy go przechowywać oddzielnie od utleniaczy, aluminium i jadalnych chemikaliów oraz unikać przechowywania mieszanego. Wyposażony w odpowiednią różnorodność i ilość sprzętu przeciwpożarowego. Miejsce przechowywania powinno być wyposażone w sprzęt do awaryjnego usuwania wycieków i odpowiednie materiały do ​​przechowywania.

Rozwiąż rozdzielczość:

Metody przygotowania są następujące. Stosując chlorobenzen jako surowiec do dalszego chlorowania otrzymuje się p-dichlorobenzen, o-dichlorobenzen i m-dichlorobenzen. Ogólna metoda rozdzielania wykorzystuje mieszany dichlorobenzen do destylacji ciągłej. Para- i meta-dichlorobenzen oddestylowuje się ze szczytu wieży, p-dichlorobenzen wytrąca się przez zamrażanie i krystalizację, a następnie ług macierzysty poddaje się rektyfikowaniu, otrzymując meta-dichlorobenzen. O-dichlorobenzen poddaje się destylacji rzutowej w wieży rzutowej, otrzymując o-dichlorobenzen. Obecnie mieszany dichlorobenzen przyjmuje metodę adsorpcji i separacji, stosując sito molekularne jako adsorbent, a mieszany dichlorobenzen w fazie gazowej wchodzi do wieży adsorpcyjnej, która może selektywnie adsorbować p-dichlorobenzen, a pozostałą cieczą jest meta i ortodichlorobenzen. Rektyfikacja w celu otrzymania m-dichlorobenzenu i o-dichlorobenzenu. Temperatura adsorpcji wynosi 180-200°C, a ciśnienie adsorpcji jest ciśnieniem normalnym.

1. Metoda diazowania meta-fenylenodiaminy: Meta-fenylenodiaminę poddaje się diazowaniu w obecności azotynu sodu i kwasu siarkowego, temperatura diazowania wynosi 0 ~ 5 ℃, a ciecz diazoniowa jest hydrolizowana w obecności chlorku miedziawego w celu wytworzenia interkalacji. Dichlorobenzen.

2. Metoda meta-chloroaniliny: Stosując meta-chloroanilinę jako surowiec, diazowanie przeprowadza się w obecności azotynu sodu i kwasu solnego, a ciecz diazoniową poddaje się hydrolizie w obecności chlorku miedziawego z wytworzeniem meta-dichlorobenzenu.

Spośród kilku powyższych metod wytwarzania najbardziej odpowiednią metodą industrializacji i niższych kosztów jest metoda separacji adsorpcyjnej zmieszanego dichlorobenzenu. W Chinach istnieją już zakłady produkcyjne do produkcji.

Główny cel:

1. Stosowany w syntezie organicznej. Reakcja Friedela-Craftsa pomiędzy m-dichlorobenzenem i chlorkiem chloroacetylu daje 2,4,ω-trichloroacetofenon, który stosuje się jako półprodukt dla mikonazolu, leku przeciwgrzybiczego o szerokim spektrum działania. Reakcję chlorowania prowadzi się w obecności chlorku żelaza lub rtęci glinowej, otrzymując głównie 1,2,4-trichlorobenzen. W obecności katalizatora ulega hydrolizie w temperaturze 550-850°C z wytworzeniem m-chlorofenolu i rezorcyny. Wykorzystując tlenek miedzi jako katalizator, reaguje ze stężonym amoniakiem w temperaturze 150-200°C pod ciśnieniem, tworząc m-fenylenodiaminę.
2. Stosowany w produkcji barwników, półproduktów do syntezy organicznej i rozpuszczalników.

Dane toksykologiczne:

1. Toksyczność ostra: mysz dootrzewnowa LD50: 1062 mg/kg, brak szczegółów poza dawką śmiertelną;

2. Dane dotyczące toksyczności dawki wielodawkowej: szczur doustnie TDLo: 1470 mg/kg/10D-I, zmiana masy wątroby i wątroby, całkowity metabolizm składników odżywczych, hamowanie enzymów wapniowych, indukowane zmiany lub zmiany poziomu fosfatazy we krwi lub tkankach;

Szczur doustnie TDLo: 3330 mg/kg/90D-I, zmiany endokrynologiczne, zmiany w składnikach surowicy krwi (takich jak polifenole herbaty, bilirubina, cholesterol), hamowanie biochemiczne enzymów, wywoływanie lub zmiana poziomu odwodornienia we krwi lub tkankach Zmiana enzymatyczna

3. Dane dotyczące mutagenności: konwersja genów i rekombinacja mitotyczna. System TEST: Drożdże-Saccharomyces cerevisiae: 5 ppm;

Test mikrojądrowy System TEST dootrzewnowy: gryzoń-szczur: 175 mg/kg/24H.

4. Toksyczność jest nieco niższa niż o-dichlorobenzenu i może wchłaniać się przez skórę i błony śluzowe. Może powodować uszkodzenie wątroby i nerek. Stężenie progowe węchu wynosi 0,2 mg/l (jakość wody).

5. Toksyczność ostra LD50: 1062 mg/kg (mysz dożylnie); 1062 mg/kg (jama brzuszna myszy)

6. Drażniący Brak informacji

7. Mutagenna transformacja genów i rekombinacja mitotyczna: Saccharomyces cerevisiae 5 ppm. Test mikrojądrowy: dootrzewnowe podanie 175 mg/kg (24h) myszom

8. Rakotwórczość Przegląd rakotwórczości IARC: Grupa 3, istniejące dowody nie mogą klasyfikować rakotwórczości u ludzi.